Atak terrorystyczny w USA: Odłamki uszkodziły symbol wolności – Statuę Wolności

Początkowo było tylko kilka małych pożarów. Miały one jednak tę nieprzyjemną cechę, że nie dało się ich ugasić — co było dość trudne w pobliżu skrzynek z amunicją. Około godz. 2:08 nadszedł czas: 1000 ton amunicji wybuchło z ogłuszającym hukiem. Połowa Nowego Jorku wypadła z łóżek we wczesnych godzinach 30 lipca 1916 r. Nawet 40 km od miejsca detonacji pękały szyby w oknach, a Statua Wolności, oddalona o około 1200 metrów, została uszkodzona przez gruz i odłamki.

Trzęsienie ziemi było odczuwalne w Filadelfii — jego efekt odpowiadał podobno wartości 5,5 w skali Richtera. Eksplozja na Black Tom Island, niewielkiej wyspie przekształconej w magazyn ładunków wybuchowych w najważniejszym porcie handlowym na wschodnim wybrzeżu USA, uznawana jest za pierwszy poważny atak terrorystyczny w USA. Sprawcami nie byli jednak fanatycy religijni, lecz sabotażyści. Agenci i dyplomaci Rzeszy Niemieckiej.

Ich celem było zakłócenie dostaw broni od amerykańskich firm do Ententy. Straty materialne spowodowane atakiem szacowano niekiedy na 20 mln dolarów, niekiedy na 150 mln — w przeliczeniu na dzisiejsze warunki od ponad 400 mln do ponad 1 mld 500 mln dolarów. Uszkodzenia samej Statuy Wolności szacowano wówczas na 100 tys. dolarów.

„Nierównowaga zmieniła USA we wroga Niemców” Stany Zjednoczone w rzeczywistości nie chciały jednostronnie interweniować w Wielkiej Wojnie, która wybuchła po drugiej stronie Atlantyku w 1914 r., ale chciały pozostać neutralne. Jednak zgodnie z ówczesnym rozumieniem oznaczało to również sprzedaż broni obu stronom.

Jednak mocarstwa Ententy, Wielka Brytania, Francja i Rosja, były w stanie transportować broń i amunicję zakupioną od Amerykanów do Europy. Brytyjska blokada morska skutecznie uniemożliwiała podobny eksport do Cesarstwa Niemieckiego i Austro-Węgier. Ta nierównowaga powoli zmieniła Stany Zjednoczone we wroga Niemców.

Akty sabotażu niemieckich agentów

Skargi niemieckich dyplomatów na dostawy istotne z punktu widzenia wojny dla Ententy pozostawały w USA bezskuteczne. Berlin postanowił więc powstrzymać dostawy do wroga innymi środkami. Zezwolono na akty sabotażu przeciwko składom amunicji i fabrykom w USA.

Za mniejsze akty sabotażu w USA odpowiedzialny był oficer marynarki Franz von Rintelen. Szkody wyrządzone przez jego wspólników w kolejnych miesiącach za pomocą specjalnych małych urządzeń wybuchowych, „bomb ołówkowych”, wyniosły około 50 tys. dolarów amerykańskich. Niemiecki sabotażysta został aresztowany W 1915 r.

W 1953 r. USA i Niemcy uzgodniły wypłatę odszkodowania w wysokości 50 mln dol., które było spłacane w ratach do 1979 r. Franz von Papen nie żył już wtedy od 10 lat.