W nocy środowej: superpełnia i cześciowe zaćmienie kukurydzianego księżyca

To już kolejna w tym roku (albo ), poprzednia miała miejsce 19 sierpnia. Jest to potoczne określenie sytuacji, gdy pełnia Księżyca zbiega się z jego położeniem blisko perygeum orbity, czyli jak najbliżej Ziemi. Tym razem odległość Księżyca od Ziemi wyniesie 363 497 km, czyli zaledwie ok. 400 km od perygeum orbity. Gdy zajdzie taka sytuacja, Księżyc wydaje się większy i jaśniejszy niż w trakcie zwykłej pełni. Różnica pomiędzy pełnią w perygeum (najbliżej Ziemi), a pełnią w apogeum (najdalej od Ziemi) to 14 proc. rozmiaru tarczy naturalnego satelity Ziemi, a blask w perygeum może być aż o 30 proc. silniejszy niż blask w apogeum.

Ostatnio dosyć często używa się nazw pełni wywodzących się z kultury pierwotnych mieszkańców Ameryki Północnej. Wrześniowa pełnia to , albo zniwny księżyc, ponieważ przypada na żniwa kukurydzy, a także zbiory jęczmienia. Nazwa odnosi się do pełni Księżyca najbliższej równonocy jesiennej. Pełnia nastąpi dokładnie 18 września o godz. 4.35. Księżyc wzejdzie o godz. 18.54 (17 września), a zajdzie o godz. 6.23.

Co więcej, tego dnia będzie też można zobaczyć . Zaćmienia Księżyca następują w sytuacji, gdy Ziemia znajdzie się pomiędzy Słońcem a Księżycem w pełni i nasz naturalny satelita wejdzie w stożek cienia rzucanego przez naszą planetę. W zaćmieniu częściowym cień naszej planety pada jedynie na fragment powierzchni Księżyca.

W środę początek zaćmienia częściowego wypadnie o godz. 4.13, faza maksymalna zaćmienia o godz. 4.45, koniec zaćmienia częściowego o godz. 5.16. Maksymalna faza zaćmienia wyniesie 0,0848. Niedaleko Księżyca będzie można dostrzec też planetę Saturn.