Koszmarne wakacje oczami matek: „Mam dość roli służącej podczas urlopu!”

„`html

Trudny wypoczynek rodziców

Maria, mama czteroletniej dziewczynki, wspomina swój niedawny urlop. Zamiast chwili wytchnienia i relaksu, spotkały ją głównie trudności i zmęczenie. Już na lotnisku córka stanowczo sprzeciwiała się oddaniu swoich rzeczy do kontroli, a jej emocjonalne wybuchy coraz mocniej rzutowały na całą podróż. Każda czynność – od przejścia przez bramkę, przez częste postoje na trasie, aż po liczne histerie przy najmniejszych niepowodzeniach – sprawiała, że wyjazd okazał się bardziej wyczerpujący niż codzienne życie.

Maria przyznaje, że starała się stosować zasady rodzicielstwa bliskości, skupiając się na łagodzeniu emocji córki i zachowywaniu spokoju. Jednak takie podejście wymagało od niej niemal stałego poświęcenia. W trakcie wyjazdu to ona zamawiała posiłki dla dziecka, sama dojadała resztki, a jej mąż wybierał z karty restauracyjnej to, na co miał ochotę. Tydzień minął jej pod znakiem pizzy, bo córka nie chciała jeść niczego innego. Chwila relaksu przez dwadzieścia minut z książką była jedynym momentem ciszy, którego już nie udało jej się powtórzyć.

Wieczorami Maria była tak zmęczona, że od razu kładła się spać, gdy tylko Amelka zasnęła. Po powrocie i w codziennych sytuacjach – takich jak przygotowania do przedszkola czy zmiana garderoby z letniej na przystosowaną do polskich warunków – ciągle pojawiały się kolejne kryzysy. Maria dostrzegła też, jak bardzo żyje pod potrzeby dziecka, zapominając o własnych. Dopiero lektura odpowiednich książek uświadomiła jej, jak ważna jest umiejętność mówienia „nie” dziecku, aby móc zadbać także o siebie.

Wzorce z dzieciństwa i współczesne wyzwania

Powielanie rodzinnych schematów

Wiktoria, inna mama, wspomina swoje dzieciństwo, gdzie główny ciężar rodzinnych przygotowań i dbania o wakacyjny wyjazd spoczywał na matce. Sama teraz, mimo lepszych warunków życia, powiela podobny schemat. To ona szykuje rodzinę przed podróżą, pakuje za wszystkich i wybiera atrakcje dla dziecka. Jej mąż, choć posiada niezbędne umiejętności, rzadko włącza się aktywnie w obowiązki, tłumacząc się brakiem czasu lub brakiem kompetencji.

Przyczyny przemęczenia matek

Psycholożka Iwona Firmanty podkreśla, że kobiety wracają z rodzinnych wakacji jeszcze bardziej zmęczone, bo przejmują na siebie całą logistykę, planowanie i troskę o domowników. Mężczyźni często nie angażują się w codzienne obowiązki – świadomie lub nieświadomie – argumentując, że kobieta zrobi coś lepiej albo sami nie radzą sobie z ocenianiem ich starań.

Kobieta planuje, pakuje, dba o szczegóły.
Mężczyzna często odsuwa się od odpowiedzialności domowych.
Brak równowagi rodzi frustrację u kobiety.
Przewlekły stres wpływa negatywnie na zdrowie matki.

Konsekwencją braku podziału obowiązków są napięcia, które odczuwa cała rodzina, a szczególnie dzieci. Dzieci intuicyjnie odbierają emocje matki, obwiniają się za jej zły nastrój, a partnerka zaczyna postrzegać mężczyznę jako winowajcę swojego przemęczenia.

Podejmowanie odpowiedzialności i partnerstwo

Psycholożka zwraca uwagę, że społeczne wychowanie wzmacnia u kobiet poczucie obowiązku, zaradności i dbania o ognisko domowe. Z kolei mężczyźni są przekonani, że ich główną rolą jest zabezpieczanie rodziny finansowo. Brak rzeczywistego podziału zadań prowadzi do przeciążenia kobiety, często aż do granic wytrzymałości.

Kobieta powinna wyznaczyć przestrzeń dla siebie podczas wakacji – choćby jedną godzinę dziennie.
Prośba o pomoc i delegowanie obowiązków są kluczowe dla zdrowych relacji w rodzinie.
Dzieci uczą się od rodziców – córki powielają wzorce matki, a synowie przejmują sposób angażowania się w życie rodzinne po ojcu.

Brak równowagi prowadzi do odsuwania się kobiet od relacji partnerskich, także w sferze intymnej. Przemęczenie i brak poczucia własnej atrakcyjności sprawiają, że trudno znaleźć miejsce na bliskość. Partner, który nie czuje się potrzebny, również może zacząć odsuwać się od rodziny, szukając satysfakcji w pracy, hobby czy gdzie indziej.

Zadbać o potrzeby wszystkich

Zdrowe rodzinne relacje wymagają świadomego udziału obu stron w codziennych obowiązkach oraz wzajemnego wspierania się. Delegowanie zadań, otwartość na proszenie o pomoc i wyznaczanie własnych granic pomagają znaleźć równowagę, która pozwala każdemu członkowi rodziny cieszyć się wspólnym czasem.

„`